တိုရွင္း ျပတ္သားေသာ ႀသ၀ါဒမ်ား

၁။ ေလာကမွာ အခ်စ္ဆုံးေသာ အရာသည္ ဒုကၡအေပးဆုံးပဲ၊ ခ်စ္စရာ တစ္ခုရွိလ်င္ ဒုကၡတစ္ခု၊ ခ်စ္စရာမ်ားလ်င္ ဒုကၡမ်ားတယ္၊ ခ်စ္စရာ မရွိလ်င္ ဒုကၡ မရွိေတာ႔ဘူး မွတ္ပါ။

၂။ စိတ္ႀကီး၀င္ၿပီး ေအာက္ေၿခလြတ္ေနတယ္ ဆိုတာ ဟိုလူကိုေငါက္၊ ဒီလူကို ေငါက္နဲ႔ တခ်ိဳ႕မ်ား ပိုက္ဆံေပါလို႔ ၊ အာဏာရွိလို႔ ရာထူးႀကီးလို႔ အဖက္မလုပ္ပဲ ဘ၀င္ေလဟပ္ေနႀကတာပဲ။ အဲဒါ စိတ္ႀကီး၀င္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သံသရာမွာ ေအာက္က် ေနာက္က် ၿဖစ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ကေလး၀င္တာ၊ အဲဒီလို စိတ္မ်ိဳး မေမြးမိေစနဲ႔။

၃။ လူေတြဟာ သာသနာရဲ႕ အႏွစ္ သီလ သမာဓိ ပညာကို မႀကည္ညိဳတတ္ႀကပဲ ေက်ာင္းေကာင္း ကန္ေကာင္းေတြမွပဲ ႀကည္ညိဳတတ္ႀကတယ္၊

၄။ ေလာကမွာ ဒါန ရွိမွ လူခ်စ္ခင္တယ္၊ သီလ ရွိမွ လူႀကည္ညို ခံရတယ္၊ ပညာတတ္မွ ေလးစား ႀကၿပန္တယ္။

၅။ ပညာ ဆိုတာ စာေပကိုသာ ေၿပာတာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အရြယ္ နွင္႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ဆိုင္ရာ လက္မွဳ႕အတတ္ အားလုံး ပါ၀င္တယ္၊

၆။ ဆရာ ဆိုတာ တပည္႔ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၿမင္မွ ဆရာလုပ္ရတယ္၊ ဘယ္သူ ဟာ ဘယ္လို အရည္အခ်င္း ရွိတယ္ ဆိုတာ ၿမင္၇တယ္္။ တခ်ိဳ႕ တပည္႔ေတြဟာ ဆရာထက္ အရည္အခ်င္း ပိုေသးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ ဥာဏ္ေကာင္းေနပါေစ ဆရာက မေကာင္းလ်င္ လုံးလည္လိုက္ၿပီး မတိုးတက္ေတာ႔ဘူး။

၇။ လူေတြဟာ ေကာင္းက်ိဳးကိုသာ ေမွ်ာ္ႀကတယ္၊ ေကာင္းတာကိုပဲ ခံစားခ်င္ႀကတယ္၊ အေႀကာင္းေကာင္းေအာင္ေတာ႔ မလုပ္ခ်င္ႀကဘူး၊ အေႀကာင္းမေကာင္းလ်င္ေတာ႔ အက်ိဳးလဲ ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး၊

၈။ ယခု ဘုန္းႀကီးတို႔ သာသနာမွာ ေငြ ကုန္ေတြ မ်ားေနတယ္၊ ဘုရားပြဲ အလွဴပြဲ ကထိန္ပြဲ ေတြမွာ မလိုအပ္တဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြ မ်ားေနၿပီး သုံးၿဖဳန္းေနႀကတာပဲ။

၉။ အလွဴလုပ္တဲ႔ အခါမွာ လူခ်ီးမြမ္း ခံခ်င္တာ ေလာဘ၊ ဂုဏ္လိုခ်င္တာ ေလာဘ၊ နတ္ၿပည္ေရာက္ခ်င္တာလဲ ေလာဘပဲ။

၁၀။ သူေတာ္ေကာင္း ဆိုတာ သူမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံလ်င္ ကိုယ္က အနာခံရတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသေတြကို တတ္နိုင္သမ်ွ ေလ်ာ႔ခ် ထားရတယ္။

၁၁။ သံသရာ အရွည္ နွင္႔ ပုထုဇဥ္ အရူး -
ခရီးက ရွည္၊ အရူးေတြ၊ စာေရ ( ရိကၡာ )က သိုး၊ အေဖာ္္ ဆိုးသနင္႔၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကာမဂုဏ္ အာရုံေတြ အလြန္ေနာက္တာေႀကာင္႔၊ အပါယ္ဘုံ ခါခါ ေရာက္ေသာ္လည္း လြတ္ေၿမာက္ဖို႔ ေ၀း။

(က) သံသရာ ခရီးက အလြန္ ရွည္၏။
(ခ) ခရီးသြားသူေတြက အရူးအနွမ္းေတြသာ၊
(ဂ) သူတို႔၏ ဂုဏ္ ပကာသန ဒါန သီလ ဘာ၀နာ စားနပ္ ရိကၡာသည္ နိဗၺာန္ မေရာက္ခင္ ပုပ္သိုးလိမ္႔မည္။
(ဃ) သူတို႔၏ အေဖာ္ကား အၿမဲပါေနေသာ တဏွာ ၿဖစ္၏။
(င) ထို႔ေႀကာင္႔ အပါယ္ငရဲ ေရာက္ေသာ္လည္း တဏွာ မေပ်ာက္ေသာေႀကာင္႔ သံသရာမွ လြတ္ေၿမာက္ဖို႔ အေ၀းႀကီး ၿဖစ္ေန၏။

၁၂။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ဘာကိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လုပ္မိတဲ႔ အခါ ေသးငယ္တယ္၊ အက်ိဳးေပးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အထင္မေသးႀကနဲ႔။ တံစက္ၿမိတ္ ေအာက္မွာ ခ်ထားတဲ႔ ေရအုိးစရည္းႀကီးဟာ တစက္ခ်င္း က်ေသာ္လည္း မႀကာမီ ၿပည္႕လာသလို ေနာင္တခ်ိန္မွာ အက်ိဳးေပးမွာပဲ။

၁၃။ ေမြးေန႔ ဆိုတာ အသက္ႀကီးလာတဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ ၿဖစ္တယ္၊
ငါသည္ တႏွစ္ပို၍ ေသဖက္ နီးလာၿပီ လို႔ ဆင္ၿခင္ရမယ္၊ ေအာက္က လကၤာေလးကို မရေသးရင္ ရေအာင္ ရြတ္ၿပီး မရဏာ နုႆတိ ဘာ၀နာၿဖစ္ေအာင္ ရြတ္ပါ၊

ငါနွင္႔ ရြယ္တူ ငါ႔ေအာက္လူ ႀကီးသူေသႀက မ်ားလွၿပီ၊
ခဏမစဲ အိုစၿမဲ၊ ကိုယ္္လဲ ေသဘက္ နီးခဲ႔ၿပီ၊
မေသရမီ ပါရမီ ငါသည္ ၿဖည္႔မွ သင္႔ေတာ႔မည္၊
အနိစၥ အနိစၥ၊ ဒုကၡ ဒုကၡ၊ အနတၱ အနတၱ။

၁၄။ သီလ မေကာင္းဘဲ ဘာ၀နာကို တက္ဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔၊
သီလ မေကာင္းရင္ ဒါနေတာင္ မသန္႔ရွင္းဘူး၊
သူမ်ားအထင္ မေသးေအာင္ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ၿပဳတဲ႔ ဒါနဟာ အလြန္ညံ႕တဲ႔ ဒါနၿဖစ္တယ္။

၁၅။ မင္းစညး္စိမ္ ကို မင္းရဲ႕သားက စိတ္ကူးတယ္၊ သူေတာင္းစားက စိတ္မကူးပါ၊ ရဟႏၱာ အၿဖစ္ကို သူေတာ္ေကာင္းကသာ စိတ္ကူးတယ္၊ သူယုတ္မာက သတိပင္ မရပါ။

(ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ႀသ၀ါဒမ်ား)