အရွင္သံဝရာလကၤာရ(ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

လူဆိုတာ
ဘုရားတရားႏွင္႔ကင္းကြာ၍မရ၊
ဘုရားတရားႏွင္႔ ကင္းကြာေနေသာအခ်ိန္သည္
မိုက္ေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္၏။
မိုက္ေနလွ်င္ မည္းေနလိမ္႔မည္။

မည္းေနလွ်င္ ေမွာင္ေနလိမ္႔မည္။
ေမွာင္ဟူသည္ ကိေလသာအေမွာင္ျဖစ္၏။
ကိေလသာအေမွာင္က်ေနလွ်င္ အကုသိုလ္ဝင္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
လူေတြကတစ္စုံတစ္ခု ဒုကၡေရာက္မွ
အကုသုိလ္ဝင္တာဟု ေခၚၾက၏။
အမွန္က အကုသုိလ္ေတြလုပ္၊
အကုသုိလ္ေတြျဖစ္ေနလွ်င္
အကုသိုလ္ဝင္ေတာ႔တာပဲျဖစ္၏။
ဒုကၡေရာက္တာက အကုသိုလ္ဝင္တာမဟုတ္၊
အကုသုိလ္၏ အက်ိဳးဝင္ျခင္းျဖစ္၏။
ထိုအမိုက္ အမည္း အေမွာင္ေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ
သဒၶါတရားရွိေနမွ၊
သဒၶါတရားျဖစ္ေနမွ ေပ်ာက္လိမ္႔မည္။
သဒၶါတရားရွိေနဖို႔၊
ဘုရားတရားအလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေနရမွ။
ဆုတ္ကပ္၌
အေကာင္းေတြဆုတ္၊ အဆိုးေတြတိုး၊
အဆိုးေတြတက္လာေသာအခါ
လူေတြ ေလာဘေတြႀကီး၊
ေဒါသေတြႀကီး၊
ေမာဟေတြႀကီး၊
အတၱေတြႀကီး၊
မာနေတြႀကီး၊
အာဃာတေတြႀကီးႏွင္႔
ပိုၿပီးေတာ႔ စိတ္ညစ္ရ၊
ပိုၿပီးေတာ႔ စိတ္ရႈပ္ရ၊
ပိုၿပီးေတာ႔ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ၾကရ၏။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရႈပ္ေသာစိတ္ကို ရွင္းေစႏိုင္ေသာ၊
ေနာက္ေသာစိတ္ကို ၾကည္ေစႏိုင္ေသာ
ဘာသာေရးအလုပ္၊
ဘုရားတရားအလုပ္ကို ပုိၿပီးေတာ႔ လုပ္ၾကရမည္။